Voor in totaal één jaar heb ik vrijwilligerswerk gedaan in Cambodja. Ik heb daarmee de Cambodjaanse bevolking leren kennen als één van de liefste, vrolijkste en vooral dapperste bevolkingsgroepen in Azië. Nu, bijna 40 jaar na het regime van Pol Pot, krabbelt het land weer langzaam omhoog. Helaas leeft een groot deel van de bevolking nog steeds onder de zware omstandigheden van armoede, corruptie, ziektes als HIV/Aids en TBC en de toenemende mate van onvrijwillige (kinder)prostitutie.
Voornamelijk in de weeshuizen en de kleine plattelandsdorpjes ben ik dit als vrijwilliger veel tegen gekomen, maar wanneer je je ogen opent zie je dit ook in de drukke en toeristische straten van Siem Reap. Toch staan de mensen van Cambodja bekent als één van de meest vriendelijke en goedlachse bevolkingsgroepen in Azië. Dit beeld kan ik alleen maar bevestigen. De kinderen in weeshuizen, vaak getekend door dingen die ze mee hebben gemaakt en nog steeds meemaken, praten over de toekomst. Over wat en wie ze willen worden, hoe ze willen leven, waar ze willen wonen. Tegelijk ken ik geen land waar men zo in het ‘nu’ kan leven. Wat vandaag niet komt, komt morgen. Geniet van de dag, van de zon, van de spelende en lachende kinderen op straat. Mensen hebben hier niet veel, maar lijken zo gelukkig met wat ze wel hebben. Het hoeft niet altijd meer, het hoeft niet altijd sneller, het hoeft niet altijd met een boel stres. Deze prachtige bevolking, jong en oud, zou in zekere zin een voorbeeld kunnen zijn voor onze westerse wereld. Ook al zijn de omstandigheden zwaar en heeft men veel meegemaakt; men blijft lachen, blijft leven in vandaag en dromen over mooie toekomstplannen.
Niet alleen de Cambodjaanse bevolking lijkt deze instelling te hebben. Tijdens mijn verblijf heb ik ook veel expats leren kennen met een passie voor Cambodja en haar mensen. Neem bijvoorbeeld het Bopha Angor Ziekenhuis, waar men om bloed van toeristen vraagt en mooie concerten geeft om geld in te zamelen. Dit om kinderen te helpen met Dengue Fever (knokkelkoorts). Of Jan Camp van de organisatie “Cambodia Dutch Organization”, die al bijna 10 jaar werkt met projecten op het platteland in de vorm van onderwijs en gezondheidszorg, maar ook in de vorm van voorlichting geven, waterpompen slaan, kleding rondbrengen, etc. Ook deze mensen kampen met corruptie en met de vele teleurstellingen van bijvoorbeeld ziektes, sterfgevallen of vermissingen, nieuwe weeskinderen, etc. Graag zou ik met mijn fotorapportage de combinatie van deze twee groepen mensen willen laten zien. Ik zou graag willen laten zien wat er allemaal speelt in dit land; de tegenslagen, de heftige dingen. Dingen die je als toerist niet ziet! Daar tegenover wil ik het optimisme van dit hele land laten zien. De dapperheid en dromen van de bevolking en de passie van hulporganisaties die de mensen hierbij helpen en ondersteunen. Hoe men niet de hoop verliest, zich niet laat kennen door alle tegenslagen en zo vooruit komt! Een optimistisch, dapper en goedlachs Cambodja, maar wel met het verhaal erachter!
Roos, oud vrijwilligster Cambodia-Dutch
