Wat een water!
Alweer 6 dagen in Cambodja! De grensovergang bij Aranya Praytet ,Thailand en Poipet, Cambodja, is altijd weer een beleving op zich! Wat een primitieve bedoening,zeker 15 minuten loop je met je koffer van de ene grensovergang naar de andere, over een weg, niet te geloven! In Poipet zie je de houten loopkarren tot aan de nok toe gevuld met waren,getrokken door de meest arme Cambodjanen. Elke keer weer indrukwekkend om te zien, als je weet dat in deze karren kinderen, jongens en meisjes de grens over worden gesmokkeld onder in deze karren om in Thailand te gaan werken, oa in de seks industrie.
Maar wat een water onderweg, de rivieren zijn overstroomd en ook Siem Reap is maar over een weg te bereiken, tot en met pubstreet is alles ondergelopen. Mensen zitten op zandzakken voor hun huis, kinderen drijven door de straten.
Heerlijk om weer Baca-Villa binnen te stappen, het is een warm welkom, iedereen kent je, iedereen begroeten, Sooeseday, soksebaay, de hele familie en dat zijn er ondertussen heel wat. Met Jan de eerste avond tot 15.00u s´nachts zaken doorgesproken. Wat je in Nederland niet begrijpt is hier weer heel gemakkelijk uit te leggen. Wat een grote verschillen tussen Nederland en Cambodja!! Alleen al weer het inkopen van bouwmaterialen, die prijzen zijn 150% gestegen, dat is niet mogelijk zou je in Nederland zeggen, hier is het toch echt waar! Cambodja is een land van uitersten. We zitten weer op een lijn en er worden grote vooruitgangen geboekt!
De dag erna naar Chhuk, eerst naar de medische post, oh wat druk is het daar overal in elk portiekje en randje hangen mensen, het regent buiten pijpenstelen. Moeders en vaders met kinderen rustig wachtend tot ze aan de beurt zijn. De hoofdman van Chhuk komt binnen en roept: “Rita, soksebaay! Hij begroet me heel hartelijk zoals hij is en vertelt me dan al zijn kwaaltjes, zoals gewoonlijk ziet hij er niet uit maar hij is een hele goede hoofdman voor zijn dorp! Dan komt zijn vrouw, leuk, Somaly showt me haar baby, een schatje. Buiten staan Lou en Cheng, Jan’s rechterhanden in de commune, heel gedreven bezig voor hun mensen. In het vrijwilligershuis zijn alle vrijwilligers tests aan het nakijken van de kinderen. Er worden mueslikoekjes gebakken en dan komt Lhaom binnen, zo.. wat een welkom!!Ik krijg een dikke knuffel, In volzinnen Engels vertelt ze me hoe ze me gemist heeft, ik vertel haar hoe ik trots ben dat ze het op school zo goed doet. Noong en Neang zien er veel beter uit nu ze hier bij Lhaom en Lhea wonen en Lhea begint te groeien, die kleine uk!
Na toch weer aardig wat strubbelingen, komt ie wel komt ie niet, toch weer wat extra geld moeten betalen…. is vandaag de container aangekomen. Steeds weer een spektakel. Vooral omdat het bij Jan een lang pad en twee trappen op moest voor de opslag!Het was sjouwen voor de jongens maar als beloning mochten ze wat kleding voor zichzelf en hun broers en zussen uitkiezen, je had ze moeten zien,grote hilariteit maar ook zo leuk om te zien.
Morgen naar takeo…
